☕सुखाचा चहा ☕
.
🌹 *..!!!!! सुखाचा चहा !!!!..* 🌹
रस्त्यातच त्याला पावसानं गाठलं...
आधीच सकाळपासून वैतागलेला तो...
त्रागा करत त्यानं गाडी बाजूला घेतली...
रस्ता तसा रोजचा परिचयाचा
पण कधी थांबावं लागलं नव्हतं...
ह्या सहा महिन्यात पहिल्यांदा तो थांबला...
_पत्र्याच्या शेड खाली छोटीशी चहाची टपरी होती..._
_तसंही आज सकाळच्या घटनेमुळं_
_चहा प्यायचा राहिला होता_
_आणि आता वातावरणही छान होतं..._
_आणि हा पाऊसही त्याला पुढे जाऊ देणार नव्हता....._
टपरीवर एक जोडपं आणि छोटं मूल होतं...
ते मुल पत्र्यावरून पडणाऱ्या पन्हाळ्याच्या
पाण्याखाली हात नाचवत होतं आणि
खळखळून हसत होतं...
मध्येच ओला हात आई बाबांवर झटकत होतं
आणि त्याचा हा खेळ ते दोघं हसून बघत होते....
त्यानं चहाची ऑर्डर दिली आणि ओल्या झालेल्या
बाकड्यावरचं पाणी झटकत तो बसला...
एकदम थंड स्पर्श त्या टेबलाचा त्याला झाला...
त्याचं त्यालाच छान वाटलं...
समोर रस्त्याच्या पलीकडे दूरवर पसरलेली शेती
आणि त्यामागं उभे अवाढव्य हिरवेगार डोंगर
चिंब पावसात धूसर होऊन
मजा करत उभे असलेले दिसले.
हे सगळं बघताना त्याचा फोन वाजला...
बायकोचाच!
त्यानं कट केला...
सकाळपासून हा पाचवा फोन तिचा.
काहितरी चुका करत राहते
आणि आपला मूड घालवते...
लग्नाला अजून चार महिने नाही झाले.
पण बोर झालं हे सहजीवन,
या भावनेनं त्यानं फोन कट केला...
तेवढ्यात चहाचा ग्लास घेऊन
तो टपरीवाला समोर आला...
आणि तितक्यात त्या बाईकडून काही ग्लास
हातून सुटले आणि त्या शांत वातावरणात
खळकन आवाज झाला...
ते मूल पाणी खेळताना क्षणभर थबकलं...
तर त्या माणसानं हातानं आणि मानेनंच
इशारा केला त्याला...
_‘काही नाही खेळ तू...’_
आणि तो काचा भरू लागला...
तिनं आवाजाच्या दिशेने बघून
हात जोडून चुकीची माफी मागितली...
तर त्याने फक्त तिच्या डोक्यावर हात ठेवला...
एकूण चार पाच ग्लास फुटले होते
म्हणजे आजची कमाई नक्की शून्य...
पण तो माणूस शांत होता...!
आता ह्याची बेचैनी अजून वाढली...
ह्याला सकाळचा प्रसंग आठवला...
आपणच मध्ये आलो आणि
बायकोच्या हातातला कप फुटला
तर आपण किती चिडलो, बोललो तिला...
पण ती शांत होती...
ह्या वातावरणासारखी
आणि आपण ह्या चहासारखं गरम...!
शब्दांच्या वाफा आपल्या तोंडातुन निघत होत्या...
आपलं तर फारसं नुकसानही नव्हतं...
पण आपण किती रिॲक्ट झालो...
त्यामुळं दिवसभर आपला मूडही खराब होता....
आणि हा माणूस चिडण्याऐवजी उलट
काचा वेचून परत आपल्या कामाला लागला...!
खूप काही शिकल्यासारखं वाटलं
त्याला ह्या अनुभवातून...
तो पैसे द्यायला काऊंटर जवळ आला...
वीसची नोट देताच चहावाला म्हणाला,
_“सर सुट्टे नाही माझ्याकडे १० रुपये द्यायला..._
_तुमच्याकडे असतील तर बघा...”_
त्याने खिसा तपासला पण नव्हते सुट्टे...
_“चॉकलेट देऊ ?”_ चहावाला म्हणाला.
त्यावर हसून ह्याने नकार दिला आणि म्हणाला,
_“असूं द्या तुम्हाला..._
_नाहीतरी तुम्ही मला एक_
_फार मोठी शिकवण दिलीत..._
_ग्लास फुटले तरी किती शांत राहिलात..._
_मी तर आज एक कप फुटला म्हणून..._
_महाभारत करून आलोय घरनं...!”_
_चहावाला हसून म्हणाला..._
_“तिला दिसत नाही तरी_
_ती माझ्या कामात मदत करते._
_कधीतरी चूक होणारच..._
_आपल्याकडूनही होते, फक्त_
_आपल्याला रागावणारं कोणी नसतं...._
_आणि जोडीदाराच्या सतत चूका शोधून_
_त्याला जर असं रागवत राहिलो_
_तर प्रेम करायचं कधी...?_
_आयुष्य क्षणभंगुर आहे..._
_होत्याचं नव्हतं कधीही होऊ शकतं..._
_आता हिलाच बघा ना..._
_लग्नाच्या वेळी डोळस होती ती_
_आणि एकाएकी दृष्टी गेली..._
_डॉक्टर म्हणाले, ‘येईल दृष्टी परत..._
_पण कधी ते नक्की नाही...’_
_खूप वाईट वाटलं...
_माझी चिडचिड होत होती..._
_एक दिवस तिनं माझ्या डोळ्यावर पट्टी बांधली;_
_म्हणाली, ‘आता मी जे करते_
_ते न चुकता करून दाखवा...!’_
_मग लक्षात आलं सगळं किती अवघड आहे..._
_त्या दिवसापासून ठरवलं,_
_कितीही नुकसान झालं_
_तरी तिला रागवायचं नाही..._
_माणूस नेहमी स्वतःच्या बाजूनी_
_विचार करतो ना सर..._
_थोडं समोरच्याला समजून विचार केला_
_की लक्षात येत सगळं...!”_
ह्याला आता जास्त आश्चर्य वाटलं.
अंध बायको असून किती शांतपणे
स्विकारलं आहे सगळं...!
आपण तर जणू चिडणं हा आपला अधिकार आहे
अश्या अविर्भावात असतो सतत...!
आपली बायको सकाळी किती घाबरली होती...
त्याला आठवलं...
खरंतर रात्रभर पाय दुखतात म्हणून
कुठले तेल घेऊन मालिश करत बसली होती...
तिला चार दिवसाच्या पाळीने अशक्तपणा येतो...
मग स्वतःला उभं करायला ती हे प्रकार करते.
पण आपण तिच्या या कुठल्याच विश्वात नसतो !
त्यालाच एकदम भरून आलं....
त्याचे विचार सुरू होते आणि तेवढ्यात
मघापासून मोगऱ्याच्या झाडाच्या कळ्या तोडून
गजरा बनवून चाचपडत ती टेबलापाशी आली
आणि म्हणाली,
_“दहा रुपये सुट्टे नाहीत तर हा गजरा घ्या..._
_कुणाचे फुकट पैसे नाही ठेवत आम्ही..._
_तसंही कपानं महाभारत झालं म्हणता घरात..._
_ह्या गजऱ्यानं मिटवून टाका...!_
_कसं आहे, कपातलं वादळ लवकर मिटलं_
_तर संसारामध्ये मजा असते नाही का...?_
_इतक्या बारीक चुका पकडून जर संसार केला_
_तर संसारात एकमेकांना जी मोकळीक द्यायची_
_ती दिली जाईल का...?_
_साहेब, याच रोडवरून रोज येणं जाणं असेल_
_तर येत जा अधून मधून गजरा घ्यायला_
_आणि चहा प्यायला...!”_
तो बघतच राहिला त्या जोडप्याला...
एकमेकांना शारिरीक गुणांनी विसंगत असले
तरी समजून घेणारं जोडपं...!
आता तो मुलाला होड्या बनवून देत होता
आणि ती दिसत नसलं तरी मनाच्या दृष्टीनं
ती होडी आनंदी गावाकडं जाणारी बघून
हसत होती...
हे हास्य खरंच सुखी संसाराची साक्ष होतं...!
त्यानं गजरा घेतला आणि वीस रुपयात
खूप काही मिळालं ह्या भावनेनं निघाला...
गाडीला किक मारताना त्यानं सहजच
टपरीची पाटी बघितली.
त्यावर नांव होतं...
*..!!!!! 'सुखाचा चहा’ !!!!!..*
🌹🌿🌾🌾
Comments
Post a Comment